Drachtdagboek van Suus, Honey nest 2017
Voordat ik aan het dagboek begin, eerst even in het kort wat meer informatie over het aankomende nestje! Deze combinatie van onze eigen Bassie en Suus is door mij namelijk al bijna 4 jaar geleden bekokstoofd en ik ben dan ook ongelooflijk benieuwd naar hun pups! Bassie en Suus zijn beiden officieel getest op en vrij van heupdysplasie en 160 andere bekende erfelijke aandoeningen waar op getest kan worden middels een DNA-test, die is uitgevoerd door Embark vet in Amerika. Ook is daarbij gekeken naar hun genetische diversiteit, ook ten opzichte van elkaar. Want als je naar de stamboom van de toekomstige pups kijkt, dan zie je dat er in de eerste 5 generaties een inteeltpercentage van slechts 0% is, maar kijkend naar enkele generaties verder, zie je wel weer een aantal dezelfde voorouders terug komen bij beiden, dus het daadwerkelijke inteelt ligt natuurlijk veel hoger. Dit is bij een ras met kleine genenbasis onvermijdelijk, maar wij hebben wel geprobeerd om dit zo laag mogelijk te houden. Deze DNA test is daarbij een heel goed hulpmiddel, omdat je hierbij een beter beeld krijgt van de daadwerkelijke genetische diversiteit dan bij alleen stamboomonderzoek. Er zijn 200.000 genetische markers in kaart gebracht. Maar niet alleen qua DNA moeten Bassie en Suus goed matchen, wij denken ook dat ze elkaar wat betreft uiterlijk en karakter goed aanvullen. Beiden hebben een heerlijk beardie temperament; vrolijk, vriendelijk, stabiel, werklustig, baasgericht en heerlijk knuffelig, maar ook het schapendrijversinstinct is nog aanwezig, wat wij erg belangrijk vinden. De Bearded Collie is tenslotte in aanleg een werkhond! Hieronder zie je de stamboom van het nog ongeboren nestje pups en dan volgt ook eindelijk het drachtdagboek!
Dag 1: zondag 20 augustus: eerste dag van de dekking.
Dag 2 : maandag 21 augustus: De spermatozoïdes bereiken de eitjes in de eileiders. Het sperma zoekt naar een gerijpte eicel. De bevruchting vindt plaats in de eileiders die de baarmoeder met de eierstokken verbindt. De baarmoeder van de hond bestaat uit twee lange gekronkelde buizen die baarmoederhoorns worden genoemd en uit een gemeenschappelijk stuk met een gemeenschappelijke uitgang naar de schede. De bevruchte eicellen verplaatsen zich naar de baarmoederhals en migreren naar de baarmoederhoorns. De embryo’s zijn vrij resistent tegen invloeden van buitenaf.
dag 5 t/m 8: De bevruchte eicellen migreren door de eileiders naar de baarmoederhoorns. De migratie gaat door om gelijke plaatsen voor de embryos mogelijk te maken.
Dag 9 t/m 13 : Tijdens deze migratie zullen de eitjes groeien tot blastocytes en verdelen zich gelijkmatig langs de wanden van de baarmoederhoorns. Suus slaapt veel en is een stuk minder actief dan gewoonlijk.
Dag 14 t/m 16 : 5 t/m 7 september; De blastocytes planten zich in de baarmoederwand. Daar groeien ze uit tot embryo’s
Dag 17: 8 september; Gedurende de volgende 2 weken zullen de belangrijkste organen zich ontwikkelen. Ochtendmisselijkheid is mogelijk door de hormonale veranderingen of door het uitzetten en vervormen van de baarmoeder. Het teefje kan lusteloos lijken. Het kan zijn dat ze minder eet voor een tijdje en af en toe braakt. Suus eet nog steeds goed en ook van ochtendmisselijkheid merken we niets. Wel is ze een stuk rustiger dan normaal.
Dag 21/22: 12 en 13 september; De teef kan een taaiachtig slijm afscheiden uit de vulva. Dat is het eerste teken dat de dekking is gelukt. Dit heb ik bij Suus zeker gezien! Ook begint ze vanaf 11 september ineens haar eten te laten staan en dàt is abnormaal voor ons vreetzakje! De ogen van de embryos beginnen pigment te vormen en het lichaam krijgt vorm, evenals het gezicht. We hebben bij Suus de tandvleescheck gedaan; de theorie is dat rond dag 21 na ovulatie veel bloed naar de baarmoeder stroomt ten tijde van het implanteren van de bevruchte eitjes in de baarmoederwand en je dan gedurende maximaal 1 dag een verbleking ziet van het tandvlees. Hieronder 2 foto’s, van dag 20 en dag 21. Wij zien wel degelijk verschil!
Dag 25: 16 september; De ogen en zenuwbanen in het ruggenmerg zijn aangelegd. In dit stadium zijn de embryos zeer gevoelig voor afwijkingen.
Dag 28 en 29: 17 en 18 september; Nu is het de beste periode om te voelen of het teefje zwanger is want de embryo’s hebben de grootte van een walnoot en zijn gemakkelijk te tellen.
Dag 30 : 19 september; Tanden, snorharen en nagels beginnen zich te ontwikkelen. De pups zijn nu ongeveer 22 mm in lengte en wegen 2 gram.
De echo was heel duidelijk; Suus is drachtig!!
DAG 32-37 : 21 t/m 26 september; pups zijn nu ongeveer 30 mm in lengte en groeien in de komende dagen naar 45 mm lengte, 6 gram zwaar.
Dag: 33 en 34: Het gewicht van de teef gaat toenemen en de welpen gaan zich draaien, het opzwellen van de vrouwelijke delen wordt merkbaar. De hartslag is niet langer hoorbaar, omdat de hoeveelheid vruchtwater sterk toeneemt.
Dag 38-44: Het ontwikkelen van de organen is klaar, de pups zien er nu als kleine hondjes uit. Kop en romp zijn te onderscheiden van elkaar. Het geslacht is bepaald, de huidskleur begint zich te ontwikkelen. De hartslag van de welpen is nu met een stethoscoop te horen. De tepels van de teef worden donkerder en zwellen op. Het is heel gemakkelijk om de puppies te voelen nu, tellen kan wat lastiger zijn.
Dag 47 – 49: Het teefje spendeert meer tijd aan zelfverzorging. De skelet van de pups begint steviger te worden. Je kunt de pups nu af en toe voelen, maar ze zijn niet te tellen. De haren vallen uit van de buik van de teef en haar melkklieren raken verder opgezwollen
Suus wordt dikker en dikker en je merkt dit ook aan haar gedrag. Ze puft en blaast en kreunt wat af! Vooral als ze merkt dat ze je volle aandacht heeft! 🙂 Buiten wil ze nog steeds graag rennen en blaffen en gek doen (al doet ze het wel een beetje kalmer aan), maar in huis zoekt ze haar rustige plekjes op (onder de bank, of in de hoek tussen 2 banken) en ze slaapt, slaapt en slaapt…als ze tenminste niet schooit om eten. Vooral mensen-eten wil ze graag hebben! Suus krijgt haar eten nu in meerdere kleine porties, want veel tegelijk krijgt ze niet op. De pups drukken ws. tegen haar maag aan. Af en toe voel ik beweging van de pups in haar buik en volgens mij worden het net zulke kwispelkontjes als mama! Suus vindt het nu vaak niet fijn als ik teveel aan haar buik zit, want dan draait ze zich gauw om, zodat ik er niet bij kan. Je merkt echt dat haar buik haar soms in de weg zit. Heel apart is ook, dat ze eigenlijk niet veel zin meer heeft in de laatste avondronde. Dan wil ze alleen even plassen en gauw weer naar huis! Dat is echt heel bijzonder voor onze Suus, die gewoonlijk iedere wandeling een feestje vindt! Wij zijn intussen druk met alle voorbereidingen en werken weer aan een heel leuk, zelfbedacht project voor de pups…
Vanaf dag 50: Er is niet veel nieuws meer te melden deze week. Groeien, groeien en nog eens groeien is wat de pups doen. Door de groei van de pups ontstaat er steeds meer plaatsgebrek in de buik waardoor de teef wat minder eetlust kan hebben. De bewegingen van de pups zijn nu goed voelbaar. In het weekend van 7 en 8 oktober gaan we met de hele roedel nog even naar een vakantiehuisje op de grens van Drenthe en Friesland, pal aan een mooi hondenlosloopgebied. Suus vindt het heerlijk om er nog even tussenuit te zijn en wandelt nog lekker mee door het bos en over de hei…en natuurlijk door alle plassen! s’Nachts heeft ze het soms toch wel zwaar; we worden regelmatig wakker door haar gesteun en gekreun als haar pups weer de polonaise aan het doen zijn in haar buik.
Op donderdag 12 oktober heb ik Suus weer gewogen; ze is nu 4 kg aangekomen sinds de dekking en ze heeft nog 1 week te gaan tot de uitgerekende dag. Na thuiskomst van ons weekendje weg zetten we de werpkist klaar in de woonkamer en mag Suus alvast gaan wennen! Natuurlijk wordt de kist ook door de hele beardiefamilie gekeurd. Vanaf vrijdag de 13e gooit Suus in de avond soms al de fleece dekentjes door elkaar om een nestje te maken. Maar ook in de tuin is ze begonnen met het uitgraven van een hol!
Zaterdag 14 oktober; Suus slaapt heel veel en je merkt ook met aangellijnd wandelen dat ze niet meer zo energiek is. Ze sjokt en schommelt met haar dikke buik. We laten haar nu niet meer los rennen in de uiterwaarden met de hele roedel, want dan wil ze nog steeds graag ravotten met haar speelmaatje Smokey, maar dat gaat gewoon niet meer. Ze heeft zich al een keer goed verstapt en liep even mank daarna. De laatste week doen we dus echt even wat kalmer aan, maar eigenlijk vindt Suus dat wel prima! Eten gaat steeds moeizamer, alleen heel kleine porties per keer en de ene dag meer dan de andere dag. Maar lekkere snackjes gaan er nog steeds graag in! 🙂 We gaan nu aftellen naar de bevalling; nog heel even!
Dinsdag 17 oktober: Suus trekt zich steeds meer terug en weigert s’avonds zelfs haar eten. Ik laat haar al extra uit, omdat ze vaker moet plassen vanwege de pups die tegen haar blaas drukken, maar bij de laatste avondronde met de hele roedel, wil ze echt niet meer mee en dus neemt Ben haar mee terug, terwijl ik met de rest verder loop. Haar temperatuur die de laatste dagen steeds gemiddeld rond 37.7 lag, is s’avonds ineens gedaald tot 37.0. Suus heeft ook al wat graafneigingen in de werpkist en er komt al melk uit haar tepels. Het zal nu niet meer lang duren!
Woensdagmorgen 18 oktober: een verdere temperatuursdaling naar 36.5. Gewoonlijk kun je met een dergelijke daling de eerste pup binnen 24-48 uur verwachten. Ik ben benieuwd of ze hierin net zo vlot is als haar halfzus Lieke, of zo traag als mama Droppen, die ons heel lang in spanning hield en diverse “valse temperatuursdalingen” had. 🙂 Suus ligt weer teruggetrokken in haar hoekje tussen de twee banken in (dit was ook het favoriete plekje van Droppen en Lieke) en zucht af en toe hoorbaar. Een lekker hapje wil ze ook niet meer hebben, de laatste loodjes wegen duidelijk zwaar.
Dag 62: donderdag 19 oktober: Na een nacht waarin Suus dicht tegen me aan kwam liggen op het luchtbed in de kamer, werd in de middag om 14:15 de eerste pup geboren; een perfecte blauwe reu, die helaas levenloos ter wereld kwam en niet meer tot leven gewekt kon worden! Dat was even schrikken en natuurlijk heel verdrietig, maar ook dit kan gebeuren bij een natuurlijke bevalling. Het pupje heeft niet vastgezeten, was niet overmatig groot (zelfs kleiner dan de rest van de pups) en lag niet verkeerd, maar heeft er waarschijnlijk gewoon te lang over gedaan om geboren te worden nadat de placenta losgelaten had, of hij was al overleden voordat de geboorte inzette, waardoor het langer duurde (een dood pupje doet er namelijk langer over om ter wereld te komen dan een levende pup). Na deze eerste pup, kwam de volgende al binnen 5 minuten ter wereld; een prachtige zwarte reu met mooie witte aftekeningen! 10 minuten later volgde reu nr 3; wederom een zwarte, met een heel mooi donker snoetje en symmetrische witte kraag.Een kwartier later volgde een beeldig zwart teefje met een schattig tevenhoofdje! Het gaat lekker vlot, want 20 minuten later volgt een zwarte reu met volledig symmetrische witte aftekeningen en een volle witte snuit. Na een pauze van anderhalf uur volgt dan om 16:45 uur een prachtig blauw teefje met wederom mooie witte aftekeningen en een volle witte kraag, op de hielen gevolgd door een fors blauw zusje, alweer prachtig, met een halve witte kraag naar rechts. En dan na weer een pauze van anderhalf uur, wordt om 18:35 uur onze laatste pup geboren, een mooie forse blauwe reu, ook met mooie aftekeningen. Alle 7 pups zijn goed levendig en al heel sterk. Allen hebben zonder hulp hun weg naar de tepel gevonden, hebben goede zuigreflex en zijn behoorlijk uniform qua geboortegewicht!
